(بخش دوم)
توزیع نامتناسب چنین حجم های بزرگ ساختمانی در سایت، باعث شده است که محدوده مورد نظر در یک وضعیت تکه تکه قرار گیرد. همچنین، این سایت با بزرگراه، مزرعه های سبزیجات و جنگل های وحشی آمیخته شد که برای شکل دادن به یک محیط محلی مستقل و موثر مناسب نبوده، بر این اساس، اولین گام این بازسازی، بازتعریف سایت بود.
با توجه به ارتفاع موجود زمین، فضای خارجی اولیه به سه قسمت تقسیم شد: جاده بیرونی، حیاط داخلی و کوه‌های شیب‌دار. بیرونی ترین قسمت شامل جاده، ورودی و پارکینگ است. تراس ارتفاع گرفته به عنوان فضای راهنما برای ورود به سایت، آن را از دنیای بیرونی جدا می کند. حیاط داخلی که رو به ساختمان اصلی است، مکان قابل توجهی برای ایجاد فضای زنده است. حیاط داخلی و ساختمان اصلی یک محور را تشکیل می دهند که یک خط دید مستقیم را در سایت ایجاد می کنند. حیاط داخلی، جاده و مزارع کوهستانی با عناصری واضح از هم جدا شده اند. در قسمت کوهستانی فضاهای مختلفی برای فعالیت‌های گوناگون در سطوخ مختلف شیب تعبیه شده است.
سیرکولاسیون ورودی اصلی بسیار مستقیم بود. مهمانان از جاده مستقیماً به حیاط داخلی وارد می شدند و به چشم انداز اصلی لابی نفوذ می کردند. فرآیند ورود به فضای داخلی از بزرگراه پر سر و صدا خارجی با عدم وجود یک فضای حائل همراه است و ورود به فضای آرام هتل بوتیک را دشوار می کند.
در طول بازسازی، محل ورودی اصلی بدون تغییر نگه نگه داشته شد و فقط پشت دیواری بین تراس و جاده پنهان گردید. پس از آن، پله هایی که در ابتدا عمود بر تراس بودند، به پلکانی که موازی با لبه سکو هستند، تبدیل شده و داخل یک قاب چوبی مدرن قرار می گیرند. این خطوط چوبی ایوان در امتداد جاده، جایگزین آلاچیق چوبی سنتی موجود و رستوران شدند و پله‌های ورودی، آلاچیق و دفتر جدید در سمت چپ ورودی را با هم ادغام کرد و به یک سطح افقی 30 متری در مقیاس وسیع تبدیل شد. با ورود به ایوان، جهت پلکان و شیب سقف باعث تقویت بیشتر ارتفاع منظره می شود. جو نابسامان و هیاهوی نزدیک جاده، پس از چندین مانع از جمله دیوار، قاب چوبی و دیوار سنگی در وسط راه پله بسیار بهبود یافته است.
استراتژی طراحی این است که ورودی اصلی ساختمان چهار طبقه را از نمای شمالی به نمای شرقی، یک محوطه مثلثی شکل که توسط راهرو چوبی و ساختمان الحاقی دو طبقه از جاده دور شده است، منتقل کند. از راه پله به سمت ورودی، سیرکولاسیون دارای یک نقطه عطف غیر متعامد است.
مهمانان پس از عبور از حیاط مثلثی، با ورود به راهروی داخل ساختمان، تنها با نور منعکس شده خورشید بر روی زمین، در فضایی نسبتا تاریک قرار می گیرند. با چرخش به سمت راست به سمت پذیرش، ایستادن در مرکز لابی و نگاه کردن به حیاط، بازدیدکنندگان با منظره ای باز و شفاف روبرو می شوند که کاملاً متمایز از فضای راهرو است: آب ملایمی که حریان دارد، کوه ها و جنگل های بامبو در دوردست.
حیاط داخلی و فضای تفریحی بیرونی با راهرویی با دیواری از جنس مصالح بنایی از هم جدا شده اند. مضامین اندیشیدن به منظره و پیاده روی در میان کوه ها از طریق یک سری تضاد بین دو منطقه درک می شوند: سطح صاف و سطح شیب دار، سکون و حرکت، پیش زمینه و پس زمینه.
استخر کم عمق جلوی لابی، قسمت اصلی حیاط داخلی را تشکیل می دهد. این استخر به مفهوم «پوچی» آیین ذن اشاره می کند و همچنین تصویر کوه و آسمان را منعکس می‌کند. سیرکولاسیون در حیاط داخلی، در اطراف استخر قرار دارد. سکوی سنگفرش شده در زیر ایوان ساختمان اصلی قرار دارد و از سمت راست وارد غرفه چای می شود که دارای نمای مشبک چوبی ظریف و لبه های شیب دار است.
ادامه دارد…
